کد مطلب:20715 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا مقصود و محبوب نهايي خداوند است؟

انسان به گونهاي آفريده شده كه كمال را دوست دارد و به آن محبت وعشق ميورزد. هر جا زيبايي، خوبي، دانايي و توانايي بود، انسان مجذوب آنها ميشود و به آنها محبت و علاقه نشان ميدهد.

پس محبت و عشق حقيقي هميشه متوجه نوعي از كمال است، و انسان هرگز عاشق نيستي و كمبودها نميشود، مگر اين كه در تشخيص مصاديق اشتباه كند. لذا آن كس كه هستي و كمالش از همه برتر است، از همه كس به عشق ورزيدن سزاوارتر است.

از آن جا كه خداوند، كمال مطلق است و در او هيچ نقصي نيست و هر چه كمال است از خداوند سرچشمه ميگيرد، و خداوند زيبايي مطلق، دانايي مطلق، توانايي مطلق و حيات مطلق است، مقصود و محبوب نهايي ميباشد.

لذا كساني كه خدا را شناختند، شديدترين عشق و محبت را نسبت به او دارند ...وَ الَّذِينَ ءَامَنُوَّاْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّه...;(بقره،165) چون مؤمنان، انديشمند و دانا هستند، هر ميل و محبتي در برابر عشق خدا در نظرشان بي ارزش و ناچيز است.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 564ـ565، دارالكتب الاسلامية.)